7.6.2016 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 203/45 |
Άρθρο 182
1. Η Επιτροπή δύναται, με την επιφύλαξη ότι πληροφορεί σχετικά τις αρμόδιες αρχές των ενδιαφερομένων κρατών μελών, να μεταφέρει στο νόμισμα ενός κράτους μέλους τα στοιχεία ενεργητικού που κατέχει σε νόμισμα άλλου κράτους μέλους, κατά το μέτρο που είναι αναγκαίο για τη χρησιμοποίησή τους για τους σκοπούς, για τους οποίους προορίζονται από την παρούσα Συνθήκη. Η Επιτροπή αποφεύγει, κατά το δυνατό, να προβαίνει σε τέτοιες μεταφορές, αν κατέχει στοιχεία ενεργητικού διαθέσιμα ή ρευστοποιήσιμα στο νόμισμα που χρειάζεται.
2. Η Επιτροπή επικοινωνεί με κάθε κράτος μέλος μέσω της αρχής την οποία αυτό ορίζει. Κατά την εκτέλεση των δημοσιονομικών πράξεων, προσφεύγει στην εκδοτική τράπεζα του ενδιαφερομένου κράτους μέλους ή σε άλλον εξουσιοδοτημένον από το κράτος αυτό οικονομικό οργανισμό.
3. Όσον αφορά τα έξοδα, τα οποία οφείλει η Κοινότητα να πραγματοποιήσει σε νομίσματα τρίτων χωρών, η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο, πριν από την οριστική έγκριση των προϋπολογισμών, το ενδεικτικό πρόγραμμα εσόδων και εξόδων που πρόκειται να πραγματοποιηθούν σε διάφορα νομίσματα.
Το πρόγραμμα αυτό εγκρίνεται από το Συμβούλιο με ειδική πλειοψηφία. Δύναται να τροποποιείται κατά τη διάρκεια του οικονομικού έτους κατά την αυτή διαδικασία.
4. Η εκχώρηση προς την Επιτροπή συναλλάγματος τρίτων χωρών, αναγκαίου για την εκτέλεση των εξόδων που αναγράφονται στο πρόγραμμα το οποίο προβλέπεται στην παράγραφο 3, βαρύνει τα κράτη μέλη σύμφωνα με την κλίμακα κατανομής που ορίζεται στο άρθρο 172. Η εκχώρηση συναλλάγματος τρίτων χωρών, που εισέπραξε η Επιτροπή πραγματοποιείται προς τα κράτη μέλη σύμφωνα με την ίδια κλίμακα κατανομής.
5. Η Επιτροπή δύναται να διαθέτει ελευθέρως το συνάλλαγμα τρίτων χωρών που προέρχεται από δάνεια, τα οποία συνήψε εντός των χωρών αυτών.
6. Το Συμβούλιο δύναται ομοφώνως, προτάσει της Επιτροπής, να εφαρμόσει ολικώς ή μερικώς στον οργανισμό και στις κοινές επιχειρήσεις, ενδεχομένως δε να προσαρμόσει προς τις ανάγκες της λειτουργίας τους το καθεστώς συναλλάγματος που προβλέπεται στις προηγούμενες παραγράφους.